اورینگ ها چگونه آب بندی می کنند ؟

اورینگ یکی از ساده ترین و رایج ترین سیل در میان طیف گسترده ی انواع آب بند ها در موارد استاتیک و دینامیک است .

طراحی oring نسبتا ساده است و با استفاده از قوانین ساده برای هندسه ی شیار ها آب بند به دست می آید . تمایل اورینگ برای برگشتن به شکل اول آن هنگامی که مقطع فشرده شده است اورینگ را یک آب بند عالی می سازد .

اساسا اورینگ از یک مقطع دایره ای الاستومریک طراحی شده است که فشرده سازی اولیه را فراهم می کند .

نیروی مورد نیاز برای فشرده کردن اورینگ نتیجه ی دوام و قطر مقطع است . کشش اورینگ برای فشرده سازی آب بند با کاهش مقطع عرضی که باعث کاهش پتانسیل اورینگ می شود .تاثیر می گذارد .

در فشار صفر یا بسیار کم ، انعطاف پذیری طبیعی لاستیک را فراهم می کند و عملکرد آب بند میتواند با افزایش فشار بهبود می یابد .این افزایش فشار درمحیط های دینامیکی عملکرد آب بندی را ضعیف می کند .

فشار قطری نیروی اصطحکاکی بین اورینگ و شیاری که در آن قرار گرفته شده است ، فراهم میکند و باعث آب بندی میشود .در فشار های بالا ترکیب لاستیکی به شکاف  جریان می یابد وآن را به طور کامل آن را در برابر نشت قرار می دهد تا زمانی که فشار اعمال شده به اندازه کافی برای غلبه بر نیروهای اصطکاک و تغییر شکل O-ring به شکاف کوچک باشد (فرض کنید لاستیک به آن رسیده است محدودیت جریان تحت فشار، افزایش نیرو بیشتر باعث شکست در برش یا اکستروژن می شود).

طراحی اورینگ ها به گونه ای است که هنگامی که در شیار قرار می گیرند 7 % یا کمی بیشتر جمع شوند .اگر فشاری که سیالال به اورینگ وارد میکند خیلی بالا باشد اورینگ به بیرون از شیار رانده می شود و اورینگ به شکل D  میشود.مانند شکل زیر که برای جلوگیری از این مشکل می توان از نگهدارنده های پلاستیکی در یک یا دو طرف اورینگ استفاده کرد .(ضریب انبساط حرارتی الاستومر ها بالا تر از فلزات است .